Stopniowanie przymiotników w jęz. angielskim
Istnieją trzy rodzaje stopniowania przymiotników:
1) regularne
2) opisowe
3) nieregularne
Przy stopniowaniu regularnym
posługujemy się przyrostkami -er i -est.
Końcówkę -er używamy w stopniu wyższym przymiotnika natomiast w stopniu najwyższym stosujemy końcówkę -est dodając przed czasownikiem słowo „the”.
W ten sposób stopniuje się:
– przymiotniki jednosylabowe (np. small – smaller – the smalest mały – mniejszy – najmniejszy)
– dwusylabowe zakończone na -y, gdzie w stopniu wyższym i najwyższym -y zamienia się w -i (np. easy – easier – the easiest łatwy – łatwiejszy – najłatwiejszy
UWAGA! Jeżeli przymiotnik zawiera jedną samogłoskę, po której następuje jedna spółgłoska, końcowa spółgłoska jest podwajana (np. big – bigger – the biggest duży – większy – największy)
Stopniowanie opisowe
polega na dodaniu przed przymiotnikiem wyrazów „more” i „most”
piękny – piękniejszy – najpiękniejszy
W ten sposób stopniuje się wszystkie przymiotniki dwusylabowe (z wyjątkiem kończących się na -y) oraz te o większej ilości sylab.
Przymiotniki stopniowane nieregularnie
bad – worse – the worst zły – gorszy – najgorszy
old – elder – the eldest stary – starszy – najstarszy (wyłącznie dla relacji wiekowych w rodzinie)
much (many) – more – the most dużo – więcej – najwięcej
little – less – the least mało – mniej – najmniej
Istnieje też grupa przymiotników, których zazwyczaj się nie stopniuje np.: right, left, wrong, straight, perfect, unique, fatal, universal, blind, final, alive, awful, black, correct, dead, enormous, excellent, freezing, furious, huge, immediately, impossible, pregnant, terrible, whole
