Alfabet po angielsku i wymowa
Bywają takie sytuacje, w których ktoś poprosi nas o przeliterowanie danego wyrazu, na przykład naszego imienia lub nazwy miasta z którego pochodzimy. Po angielsku brzmi to: Could you spell it please?
Przyda nam się wtedy umiejętność literowania.
Jak wymawiamy poszczególne litery alfabetu
a [ej] b [bi] c [si] d [di] e [i] f [ef] g [dżi] h [ejcz] i [aj] j [dżej] k [kej] l [el] m [em] n [en] o [oł] p [pi] q [kju] r [ar] s [es] t [ti] u [ju] v [wi] w [dablju] x [eks] y [łaj] z [zed]
Alfabet po angielsku do wydruku
Aby pobrać alfabet angielski w wersji do wydruku (jako plik pdf) – kliknij.
Literowanie imienia
Jeżeli jakaś litera w literowanym wyrazie występuje podwójnie, wówczas do określenia jej używamy słowa „double” np. food – ef, double oł, di.
Przykład w poniższym dialogu (literowanie imienia – spelling):
EN
That’s my friend Matt.
How do you spell that?
M-A-double T.
Do you like spelling?
Yes, I do.
To mój przyjaciel Matt.
Jak to przeliterujesz?
M-A-podwójne T.
Czy lubisz literowanie?
Tak, lubię.
Poza wymową poszczególnych liter alfabetu, warto również poznać ogólne zasady wymowy angielskiej:
- „w” na początku wyrazu czyta się jak „ł” np. window (okno)
- „v” na początku wyrazu czyta się jak „w” np. video (wideo)
- „j” na początku wyrazu czyta się jak „dż” np. jurnalist (dziennikarz)
- „c” występujące przed „e”, „i”, „y” wymawia się jak „s” np. cinema (kino)
- „c” występujące przed „a”, „o”, „u” oraz przed spółgłoskami wymawia się jak „k” np. cat (kot)
- „oy” czyta się jak „oj” np. boy (chłopak)
- „sh” czyta się zawsze jak „sz” np. fish (ryba)
- „ph” czyta się zawsze jak „f” np. phone (telefon)
- „ck” czyta się jako „k” np. clock (zegar)
- „ch” czyta się jako „cz” np. cheese (ser żółty)
- „k” na początku wyrazu zazwyczaj się nie wymawia
- „e” na końcu wyrazu zazwyczaj się nie wymawia (chyba, że jest podwójne)
- „r” – jeżeli występuje w innym miejscu niż na początku słowa, jest słabe lub nie wymawiane
- „ee” czyta się jak „długie i” [i:] np. tree (drzewo)
- „oo” czyta się jak „długie u” [u:] np. book (książka)
- „ay” czyta się jak „ej” np. say (mówić)
Jeśli interesuje Cię inny zapis fonetyczny (specjalne znaki fonetyczne zamiast ich polskich odpowiedników) lub angielska nazwa jakiejś litery, możesz to sprawdzić tutaj.