Alfabet po angielsku i transkrypcja fonetyczna
Bywają takie sytuacje, w których ktoś poprosi nas o przeliterowanie danego wyrazu, na przykład naszego imienia lub nazwy miasta z którego pochodzimy. Po angielsku brzmi to: Could you spell it please?
Przyda nam sie wtedy umiejętność literowania.
Jak wymawiamy poszczególne litery alfabetu?
a [ej] b [bi] c [si] d [di] e [i] f [ef] g [dżi] h [ejcz] i [aj] j [dżej] k [kej] l [el] m [em] n [en] o [oł] p [pi] q [kju] r [ar] s [es] t [ti] u [ju] v [wi] w [dablju] x [eks] y [łaj] z [zed]
Jeżeli jakaś litera w literowanym wyrazie występuje podwójnie, wówczas do określenia jej używamy słowa „double” np. food – ef, double oł, di
Poza wymową poszczególnych liter alfabetu, warto również poznać ogólne zasady wymowy angielskiej:
- „w” na początku wyrazu czyta się jak „ł” np. window (okno)
- „v” na początku wyrazu czyta się jak „w” np. video (wideo)
- „j” na początku wyrazu czyta się jak „dż” np. jurnalist (dziennikarz)
- „c” występujące przed „e”, „i”, „y” wymawia się jak „s” np. cinema (kino)
- „c” występujące przed „a”, „o”, „u” oraz przed spółgłoskami wymawia się jak „k” np. cat (kot)
- „oy” czyta się jak „oj” np. boy (chłopak)
- „sh” czyta się zawsze jak „sz” np. fish (ryba)
- „ph” czyta się zawsze jak „f” np. phone (telefon)
- „ck” czyta się jako „k” np. clock (zegar)
- „ch” czyta się jako „cz” np. cheese (ser żółty)
- „k” na początku wyrazu zazwyczaj się nie wymawia
- „e” na końcu wyrazu zazwyczaj się nie wymawia (chyba, że jest podwójne)
- „r” – jeżeli występuje w innym miejscu niż na początku słowa, jest słabe lub nie wymawiane
- „ee” czyta się jak „długie i” [i:] np. tree (drzewo)
- „oo” czyta się jak „długie u” [u:] np. book (książka)
- „ay” czyta się jak „ej” np. say (mówić)
Jeśli interesuje Cię inny zapis fonetyczny (specjalne znaki fonetyczne zamiast ich polskich odpowiedników) lub angielska nazwa jakiejś litery, możesz to sprawdzić tutaj.
Alfabet po angielsku do samodzielnego wydruku
Aby pobrać alfabet angielski w wersji do wydruku (jako plik pdf) – kliknij.