Pod względem leksykalnym imiona i nazwiska stanowią o tożsamości człowieka bardziej niż jakiekolwiek inne wyrazy. W języku angielskim, podobnie jak w języku polskim, nazwiska świadczą o tożsamości kulturowej, przynależności do danego społeczeństwa, a także do całego rodu, którego historia sięga wielu lat wstecz. Jakie nazwiska w języku angielskim są najpopularniejsze, jak musimy je odmieniać w języku polskim i co jeszcze warto o nich wiedzieć?
Historia i etymologia nazwisk angielskich
W Wielkiej Brytanii obywatele zaczęli używać nazwisk w drugiej połowie XI wieku, a więc wtedy, kiedy na terenie kraju pojawili się wikingowie. Brytyjskie nazwiska na początku ściśle nawiązywały do zawodu danego człowieka. Na przykład popularne nazwisko Smith oznacza zawód kowala, a więc jest odpowiednikiem polskiego Kowalskiego. W średniowieczu kwestia nazwisk w Wielkiej Brytanii była dość kłopotliwa, ponieważ zmiana zawodu mogła wiązać się ze zmianą nazwiska. Bardzo często były one również nawiązaniem do miejscowości, z których ludzie pochodzili czy też brzmiały dokładnie jak nazwy niektórych miast. Jeszcze inna opcją było nadawanie chłopcom nazwisk po połączeniu imienia ojca z rzeczownikiem son, który oznaczy syna. W rezultacie syn Andrew otrzymywał nazwisko Andrewson. Wiele nazwisk angielskich ma bardzo ciekawą historię. Na przykład Wiliams to wyraz zapożyczony z języka niemieckiego, ponieważ Wilhelm oznaczał ochronę i pożądanie. Z kolei nazwisko Walker wcale nie nawiązuje do czasownika walk (chodzić), tylko do pilśnierza, który w dawnych czasach zajmował się ubijaniem tkanin.
Jakie są najpopularniejsze nazwiska angielskie?
Badania na temat najczęściej używanych nazwisk w Anglii są przeprowadzane regularnie, a kolejne pokolenia imigrantów sprawiają, że na liście pojawia się coraz więcej nazwisk polskich czy też hinduskich. Na szczycie listy jednak od lat znajdują się te same nazwiska i w najbliższym czasie z pewnością nic się nie zmieni w tym zakresie. Najpopularniejsze nazwiska angielskie to:
- Smith (czyli odpowiednik polskiego Kowalskiego)
- Johnson (świadczy to tym, że wśród przodków znajdował się jakiś John)
- Williams (nawiązanie do niemieckiego Wilhelma)
- Brown
- Jones
- Wilson (świadczy o tym, że wśród przodków znajdował się jakiś Will)
- Anderson
- Thomas
- Jackson
- Clark
- Scott
- Green
- Adams
- Baker (to nazwisko nawiązujące do zawodu piekarza)
Nazwiska angielskie – odmiana i tłumaczenie
W języku angielskim kwestia odmieniania nazwisk nie istnieje, ponieważ w ogóle się ich nie odmienia. Problemy zaczynają się, kiedy tych samych nazwisk chcemy używać w zdaniach polskich, ale nie chcemy, żeby nasze wypowiedzi brzmiały jak kwestie wypowiadane przez wirtualnych asystentów. Jeśli nazwiska angielskie kończą się na spółgłoskę lub samogłoskę -y, to stosujemy końcówki bez apostrofów. Na przykład:
Johnson – o Johnsonie, do Johnsona, z Johnsonem itd.
Disney – o Disneyu, do Disneya, z Disneyem itd.
Jeśli nazwisko angielskie kończy się na nieme -e, to odmieniamy je z apostrofem. Na przykład:
Moore – z Moore’em, Moore’owi
Greene – z Greene’e, Greene”owi
Nazwiska angielskie kończące się na literą -a odmieniamy dokładnie tak samo, jak polskie nazwiska. Na przykład:
O’Hara – O’Harze, O’Harę, O’Harą
Nazwiska kończące się w wymowie na -i lub -y stosujemy z apostrofem tylko w dopełniaczu, bierniku i celowniku. Na przykład:
Murphy – z Murphym, o Murphym, ale Murphy’ego czy Murphy’emu
Nazwiska kończące się na -o nie odmieniają się, a przykład niech będzie nazwisko wybitnego aktora, Marlona Brando.
Angielskich nazwisk zwykle nie tłumaczymy na język polski, nawet jeśli mają swoje odpowiedniki w naszym języku. Popularny aktor, Will Smith, nie będzie dla nas nigdy Willem Kowalskim. Podobnie, jak Harry Potter z fenomenalnej serii J.K. Rowling o młodym czarodzieju, nie pojawia się w polskich tłumaczeniach jako Harry Garncarz. O ile chętnie stosujemy spolszczenia imion angielskich, o tyle nazwiska najczęściej pozostają bez zmian. Przykładem mogą być Elżbieta Windsor, a nie Elizabeth Windsor, czy też Jerzy VI, a nie George VI. Istnieją jednak wyjątki – pierwszy prezydent Stanów Zjednoczonych to dla nas od lat Jerzy Waszyngton, a nie George Washington.