Choć oba wyrażenia brzmią bardzo podobnie, to jednak w rzeczywistości mają zupełnie inną pisownię, znaczenie i zastosowanie. Jest to jeden z przykładów angielskich homofonów, takich jak nasze polskie wyrazy „Bóg”, „buk” i „Bug”. Stosowanie zaimków względnych w języku angielskich nie należy do najłatwiejszych, jednak ich znajomość jest bardzo ważna, a zrozumienie zasad ich używania bardzo ułatwia komunikację.
W poniższym artykule poznasz dwa zaimki względne „whose” oraz „who’s”, oraz dowiesz się, jakie mają znaczenia, oraz kiedy i jak je stosować.
Zaimek „whose”
„Whose” w języku angielskim rozpoczyna zdania względne (relative clauses), których zadaniem jest wprowadzanie dodatkowych informacji do wypowiedzi, a ponadto jest stosowany jako słowo pytające określające przynależność. W dosłownym tłumaczeniu na język polski oznacza: którego, której, których, czyj.
Przykłady zastosowania:
Marek is the boy whose parents live in our area. – Marek to chłopiec, którego rodzice mieszkają w naszej okolicy.
I don’t know whose this watch is. – Nie wiem, czyj jest ten zegarek.
Whose shoes are these? – Czyje to są buty ?
Należy pamiętać, że „whose” jest formą dzierżawczą, co oznacza, że po zaimku tym zazwyczaj występuje rzeczownik. Zgodnie z zasadami zaimka „whose” powinno się używać, jeśli rzeczownik następuje po „whose” lub „who’s” w zdaniu. Użyj również „who’s” jeśli nie ma ani rzeczownika, ani partykuły.
Zaimek „who’s”
„Who’s” to skrót od „who is” lub „who has” jest „who’s”. Podobnie jak „whose” w języku angielskim rozpoczyna zdania względne (relative clauses), których zadaniem jest wprowadzanie dodatkowych informacji do wypowiedzi z tą różnicą, że „who’s” odnosi się do ludzi, a nie jak miało to miejsce w przypadku „whose” jako słowo pytające określające przynależność. W dosłownym tłumaczeniu na język polski oznacza: który, która, którzy i które.
Zaimek występuje zawsze na początku pytania.
Who’s of you is first on the attendance list? – Który z was jest pierwszy na liście obecności?
I have a dog who’s very lazy. – Mam psa, który jest bardzo leniwy.
I don’t have a teddy bear with me who’s brings me happiness. – Nie mam przy sobie pluszowego misia, który przynosi mi szczęście.
Kiedy używać „whose”, a kiedy „who’s”?
W celu lepszego zrozumienia zasad stosowania obu zaimków należy przede wszystkim znać ich znaczenie, a także przedmiot odniesienia. Jak już wspomniano wyżej „who’s” odnosi się do osób, a „whose” do rzeczowników.
„Who” to zaimek, którego używamy, gdy chcemy podać jakieś dodatkowe informacje odnośnie kogoś. Natomiast „whose” stosujemy, gdy chcemy określić, że coś do kogoś należy. „Whose” jest formą dzierżawczą zaimka „who”. Zatem jeśli chcemy powiedzieć, że coś do kogoś należy używamy „whose’, a nie „who”. Najważniejsze to zapamiętać, że nie tworzymy formy dzierżawczej dla „who” za pomocą apostrofu i końcówki -s. „Who’s” to skrót. W języku angielskim apostrof możemy wykorzystać do tworzenia form skróconych.
Przykład zastosowania:
Tomek is the man who has a silver car. – Tomek to człowiek, który ma srebrny samochód.
Tomek is the man whose car is silver. – Tomek to człowiek, którego samochód jest srebrny.
Jednym ze sprawdzonych sposób zweryfikowania poprawnego użycia zaimka względnego jest wstawienie w zdaniu zamiast „whose” i „who’s” albo „who is”, albo „who has” – wówczas (po rozwinięciu) zdanie będzie miało sens lub go straci.
Relative clauses
Skomplikowane? To jeszcze nie wszystko w języku angielskim oprócz wyżej wymienionych „who’s” i „whose” istnieją również inne zaimki względne (relative clauses). Oto one:
- „which” (co lub który) – używany jest w odniesieniu do rzeczy lub zwierząt.
The wallet which I found yesterday was empty. - „that” (co lub który) – używany jest w odniesieniu do osób oraz rzeczy. Zaimek that jest najczęściej stosowany w mowie potocznej.
The neighbor who lives downstairs is a nurse. - „whom” (którego) – zaimek ten jest stosowany w języku oficjalnym w odniesieniu do osób.
The stranger whom I met yesterday was homeless.
Polecamy ropoczęcie nauki zaimków względnych od używania „who’s” i „whose” ponieważ to właśnie one sprawiają najwięcej kłopotów ze względu na bardzo podobnie brzmiącą wymowę.